Scapa Flow
De nadering
In het laatste uur van vrijdag de 13e begon de laatste etappe naar Scapa Flow. Tegen 23:07 uur was de U-47 bij Rose Ness aangekomen alwaar ze gedwongen werden onder te duiken vanwege het verschijnen van een koopvaardijschip. Nadat dit schip voorbij was gegaan, kwam de onderzeeboot 24 minuten, om 2331 uur, later weer aan de oppervlakte. De eerste verdediging bestond uit gieken - grote barrières - en de smalle Kirk Sound ten noorden van het kleine eiland Lamb Holm werd beschermd door een aantal gezonken "blokkadeschepen", strategisch geplaatst om een onderzeebootaanval tegen te gaan. Hoewel de informatie vooraf gesuggereerd had dat de route niet geheel ondoordringbaar zou zijn, meldde het echter niets over de voor de hand liggende gevaren. Het was door dit smalle stukje water dat Prien de U-47 naar binnen zou leiden.
Het noorderlicht nu in zijn voordeel gebruikend, beval Prien een koers van 320 graden die het tij volgde. Hij observeerde de kustlijn grondig. Hij zag een half gezonken wrak en nam aan dat dat een van de blokkadeschepen was die de Kirk Sound beschermden. Prien beval een nieuwe koers van 270 graden. Er werd medegedeeld dat de U-47 nu in de Kirk Sound was, maar er klopte iets niet. Volgens de informatie werd de Kirk Sound beschermd door drie blokkadeschepen, Prien kon er slechts één vinden op de ingeslagen weg. De fout werd tegelijk opgemerkt door de navigator die een plotselingen afname waarnam van de ruimte onder de kiel. Ze waren recht op weg naar de Skerry Sound! Spahr bulderde wanhopig de order om direct koers te verleggen naar 30 graden en de boot zwaaide hard naar stuurboord, bijna een rechte hoek makend.
Prien vervloekte zijn fout. Maar de problemen waren nog steeds niet over, want de aftsand tussen de kiel en de zanderige boden begin drastisch af te nemen 2 meter... 1 meter... 0.5 meter... totdat er een schrapend geluid klonk van de kiel die over de bodem schraapte. Prien liet zich niet ontmoedigen, er was toch geen weg terug. Hij gaf opdracht om beide motoren op volle kracht vooruit te zetten. Kort vreesde Prien dat de motoren het zouden begeven, maar Wessels had zijn werk goed gedaan. De diesel motoren brulden luid terwijl de boot zich vooruit sleepte. Na wat een eeuwigheid leek, kon Maschinen-Hauptgefreiter Erwin Hölzer vanuit de commandoruimte melden dat er voldoende water onder de kiel was. Prien bekeek de omgeving nogmaals en zag de drei verwachtte blokkadeschepen. Ze waren bij de monding van de Kirk Sound.
Een schema wat weergeeft wat Prien zag van de blokkadeschepen bij de ingang naar Scapa Flow. Niet aleeen waren de kanalen erg smal, hij moest ook nog rekening houden met een harde stroming. (Plaatjes uit: After the Battle, No. 72)
Met zo weinig speelruimte en de constante angst voor de onvoorspelbare stromingen, was de weg door de Kirk Sound een hachelijke; nadat hij de situatie bestudeerd had met de positie van de, gedeeltelijk zichbare, blokkadeschepen en het getij, gaf Prien opdracht het smalle kanaal tussen twee van de schepen, de Seriano en de Numidian, te nemen, wetende dat er slechts weinig vrije ruimte onder de kiel zou blijven.
Op een koers van 260 graden, met de stroming mee, kwam de boot van Prien tot op 15 meter van de Numidian, met een kort, adembenemend moment waarop de boot even aan de grond liep en met de romp tegen de blootliggende ankerkabel van de Seriano kwam. Na het legen van de ballast tanks kwam de U-47 weer los en liet zich weer verder voeren door de stroming. De U-47 kwam hierbij zo dicht bij de kust, dat hij verlicht werd door de koplampen van een passerende taxi in de nabijheid van het dorpje St. Mary. Prien en de anderen op de commandotoren waren er van overtuigd dat ze gezien waren; de spottende opmerking van scheeps clown von Varendorff's over de bestuurder die beter zou moeten weten over de regels van verduistering, kwam aan als de spreekwoordelijke ...... Maar het alarm bleef uit.
Een gedetailleerde weergave van de routes die de U-47 door de Kirk sound heeft genomen om Scapa Flow binnen te dringen en weer te verlaten. Bij het binnenvaren is de U-47 zelfs even vastgelopen na tegen de ankerkabel van het blokkadeschip Soriano te zijn gevaren.
Net na middernacht in de morgen van 14 oktober, was de onderzeetboot eindelijk de haven binnen gedrongen. Dit feit werd als zodaning opgetekend in het logboek van Prien. Op 0027 uur stonden de beroemde woorden "Wir sind in Scapa Flow" ("We zijn in Scapa Flow"). Na een zenuwslopend voorspel, was het nu tijd voor een van de meest dramatische actie uit de oorlog.
